Siber Zorbalık: Okullar ve Öğretmenler Neler Yapabilir?
Bu günlerde internet, insanların günlük yaşamlarına daha çok dokunuyor ve çocukların yaşamları bundan istisna değil. Tüm faydalarına rağmen , teknolojik evrim bazı problemleri de getirdi veya büyüttü.
Siber zorbalık, gençlerin İnternet’te karşılaştığı en yaygın tehditlerden biridir. Aslında, bir çocuk okulda zorbalığa başladığında, taciz genellikle sosyal ağlarda, mesajlaşma uygulamalarında ve internette devam eder. Eğitim kurumları dijital dünyadaki konuların okul kapsamı dışında kaldığını ya da incelemeyi zorunlu kılmadığını düşünebilir. Bununla birlikte, çevrimiçi kötüye kullanım ve taciz, mağdurlar üzerinde şahsen zorbalığa göre daha büyük bir etkiye sahiptir ve henüz çok geç oluncaya kadar göz ardı edilebilirler.
İnternet’te her şey daha güçlü olabilir. Bir sosyal medya postası birkaç dakika içinde yüzlerce hatta binlerce insana ulaşabilir ve bunu bilmeden önce, tüm bu insanlar yazı ya da imge hakkında görüşlerini ifade ediyor olabilir. Küfürlü içeriğin mağdur üzerindeki etkisi, mesaja bakan, gören, paylaşan ve / veya yorum yapan insan sayısında bir artış olduğunda büyütülür. Aslında, içerik viral hale gelmişse, saldırganlar eylemlerinden pişmanlık duysalar bile, onu durdurmak veya silmek imkansızdır.
İlgili bir notta, anonimlik duygusu nedeniyle ekranlar ve sosyal ağlar tarafından sağlanan azalmış inhibisyon hissi, birçok çocuğun dijital dünyada fiziksel dünyada asla yapamayacakları şeyler söyleyecek ve yapacak kadar güçlenmesini sağladığı belirtilmiştir.
Siber zorbalıkla ve diğer çevrimiçi taciz türleriyle mücadelede proaktif bir yaklaşımı teşvik etmenin bir yolu olarak, bu sorunla başa çıkmak için her okul ve öğretmenin uygulayabileceği dört ilke:
1. Öğrencileri iyi dijital vatandaşlar olmaları için eğitin
Dijital dünya gerçek hayatımızın bir parçası olduğu için, internette uygulanan kurallar, fiziksel dünyada zaten aşina olduğumuz kurallarla aynı olmalıdır. Çocuklara saygı ve sosyal sözleşmeler hakkında bilgi verirken, internet alanını dahil etmek ve aynı zamanda dijital medya aracılığıyla nasıl davranmaları ve iletişim kurmaları gerektiğini öğrenmelerini sağlamak önemlidir.
Vatandaşlık eğitimi ve dijital vatandaşlık gibi konular, dijital dünyadaki etik, ahlak ve saygıya da değinmek için geleneksel sınırların ötesine geçmelidir. Takım alıştırmaları ve aktiviteleri, grupların bir arada çalışmasını sağlamak için başka bir güçlü yoldur. Bu tür faaliyetlerin amacı, sınıftaki tüm üyelerin ortak güçlerini kullanarak ortak bir amaca doğru çalışmalarını sağlamak ve her bir kişinin bir görevi tamamlama yeteneklerini değerlendirmektir.
2. Yasaklama konusunda farkındalık yaratmaya öncelik verme
Farkındalık çok önemlidir, çünkü sosyal algıları değiştirmez. Teknoloji kullanımı üzerine panik yaratmak veya yanlış anlamaları yaymak yerine, farkındalık olumlu bir atmosferin ortaya çıkmasına izin verir.
Pek çok okul, teknolojinin kullanımını yasaklamayı tercih ediyor; bu da aslında öğrencilerde geri tepmesine neden olabilir ve öğrenciler telefonlarını gizlice kullanacaklardır. Gençler teknolojiyle özdeşleşmekte ve günlük yaşamlarına uyacak şekilde adapte olmaktadır. Bu nedenle, öğrencilere, bilgi paylaşımı veya birbirlerini desteklemek gibi ortak yarar için teknolojiyi nasıl kullanabileceklerini göstermek önemlidir. Ayrıca, teknolojiyi sınıfa getirerek, öğretmenlerin etik kullanımına odaklanabilir.
3. Siber zorbalığın rapor edilmesinde toplu dayanışma
Safe2Tell girişimi tarafından hazırlanan bir raporda , okuldaki zorbalık vakalarının% 81’inde, bazı öğrenci gruplarının bir saldırı hakkında bilgi sahibi olabileceği, ancak bunu bildirmeme kararı alınacağı tespit edildi. Bu vakaların çoğunda sessizlik, bir sonraki mağdur olma korkusu veya yetişkinler tarafından karşı karşıya kalınan cezadan kaynaklanmaktadır. Bu gibi durumlarda, çocuklar sorunun teknoloji değil, yanlış amaçlarla kullanan insanlar olduğunu bilmelidir. Serbest diyaloğu teşvik etmek ve dinlemek için bir alan sağlamak, küfürlü davranışlarla karşı karşıya kalırsa kime başvuracaklarını bilen çocuklara da katkıda bulunur.
Öte yandan, çevrimiçi kötüye kullanım platformlarda da bildirilebilir ve bildirilmelidir. Tüm sosyal ağların birisine zarar veren veya taciz eden yayınları, yorumları ve hatta profilleri raporlama seçeneği vardır. Bu, sosyal ağlarda kötü niyetli içeriği ortadan kaldırmanın tek yoludur, çünkü bir dizi rapor alındıktan sonra gönderi veya profil silinir. Bu raporlar tamamen isimsiz olduğundan misillemeden korkmaya gerek yoktur.
4. Diyalog: tüm desteklerin temeli
Bir problem ortaya çıkmadan önce öğrencilerin kime ulaşabileceklerini bilmeleri gerekir. Ve bu alanda, diyalog açmanın anahtarı güvendir. Son zamanlarda yapılan bir anket (İspanyolca), çocukların ve gençlerin% 25’inin, yaşlılarının teknoloji hakkında bildiklerinden daha az şey bildiğine inandığını tespit etti. Bu algı, çevrimiçi problemlerinin oynandığını ve anlaşılmadığını hissettirir. İnternette olanlar çocuklar tarafından çok ciddi olarak görülüyor. Dijital kimlikleri, esasen onlar için gerçek dünya kimlikleriyle aynıdır. Bu nedenle, bir öğrenci çevrimiçi bir soruna sahip bir öğretmene veya diğer sorumlu yetişkinlere yaklaşırsa, öğretmenin benzer bir gerçek dünya meselesi kadar ciddiye alması ve bununla başa çıkmak için kaynakları araştırması gerekir.
Gençler, teknolojinin nasıl kullanıldığı ve nasıl çalıştığı hakkında çok şey biliyor olsa da, yetişkinlerin daha gerçek yaşam deneyimlerine sahip olduğunu hatırlamak önemlidir. Bunu akılda tutarak, teknolojik riskler, internette güvenlik ve uygun çevrimiçi davranış gibi konuları araştırmak diyaloğu teşvik etmek için çok önemlidir. Ve zorbalık ve siber zorbalığın etrafındaki sessizliğin örneklerinden ve çözümlerinden bahsetmek çok önemlidir. Bunu yaparken, öğretmenlerin açık ve empatik olmaları ve açık bir şekilde öğrencileriyle iletişim kurmaları gerekir.
Sonuç olarak, dijital iletişimi her bireyin kendi küçük dünyasının bir parçası olarak görürsek, Eleanor Roosevelt tarafından ifade edilen bu düşünceleri uygulayabiliriz:
Sonuçta, evrensel insan hakları nerede başlar? Küçük yerlerde, eve yakın – o kadar yakın ve o kadar küçük ki dünyanın hiçbir haritasında görünmeyecekler. Oysa onlar bireysel bireyin dünyasıdır; yaşadığı mahalle; okuduğu okul veya kolej; çalıştığı fabrika, çiftlik veya ofis. Her erkeğin, kadının ve çocuğun eşit adalet, eşit fırsat, ayrımcılık yapmadan eşit haysiyet aradığı yerler. Bu hakların orada bir anlamı olmadığı sürece, her yerde çok az anlamı var. Onları eve yakın tutacak vatandaş eylemi olmadan, daha büyük dünyada ilerleme için boşuna bakacağız.
Welivesecurity
